Prettige Kerst iedereen!!

Lieve collega's!

Als een warm bad, zo ervaar ik het werken bij den Haan & Wagenmakers!! Gisteren kwam ik in de winkel, en vond voor iedereen een kadootje van Gerda!! Kijk nou toch wat lief.

En vanochtend stond de bakker voor de deur, om namens Nel en Petra deze taart te bezorgen;

Dat is toch fantastisch!!! Mijn hartelijke dank aan iedereen!!
En wat mijn vest betreft, ik haalde hem uit de kast en dacht toen aan Elsbeth. Zij zag mijn blogje en raakte verliefd. Een klassiek geval van één en één is twee, kijk maar;

Dat zit als gegoten!

sorry...

 

... maar ik kan het toch niet laten... Toen ik gisteren hoorde van het overlijden van Kim Jong-Il, ben ik zappend van journaal naar journaal gegaan. Van de BBC tot Al Jazeera, wát een vermaak. Net nog, op ons eigen journaal, huilende mensen bij een roltrap alwaar de grote generaal voor het laatst te zien was door het volk. Ik vind het fascinerend, dit kijkje in een levend decor van 1984 (George Orwell)!! 

Bijna Kerst...

Gisteren heb ik het huis omgetoverd in Kerst. Twee dagen tegenop gehikt, maar het is gelukt. Vorige week was ik met moeders nog even in Zutphen, en daar vond ik deze "ballen" bij de Pelikaan:

Ik heb ook nog een ballerina, een enorme engel en een laars vol cadeautjes gekocht, maar die hangen te hoog in de boom voor een foto. Zooo heerlijk kitsch!
En terwijl ik zo met de kerstspullen bezig was, schoot mij een vest te binnen, dat ik lang geleden van mijn man kreeg, tijdens een paar dagen Londen. Dit vest heeft de perfecte kerstkleuren, toch?

Het is me te groot, naar huidige mode-maatstaven, maar ik vind hem nog altijd mooi. Handgebreid door "Maggie White", wol en chenille en heel zwaar.
Scooby vind het ook een heerlijk vest!

Is Scooby nou zo groot? Als dit vest me te groot is, hoe klein ben ik dan?

Slecht nieuws

Ja heus, ik ben er hullemaal ondersteboven van! Wat mij nou toch gebeurd is...

Mijn nagel is gebroken!! En potverdrie, zonder die nagel kan ik niet quilten!! Hoe moet dat nou met de mandjesquilt? En nee, ik kan niet met vingerhoedjes overweg. Mijn duim- en wijsvingernagel zijn mijn quilt-attributen! Trouwens, mijn Schoevers 10-vinger-systeem typen lukt ook niet meer, bweeeeeh!!

vryheidt blyheidt

Eindelijk heb ik (dankzij vriendin Marianne) iets gevonden over mijn knopen;

Marianne stuurde me een link van het MiddelburgsVeilinghuis, en nu weet ik dat de knopen uit Schoonhoven komen en rond 1790 gemaakt werden. Ik heb echter nog steeds geen idee waar ze voor gemaakt zijn, met die geinige tekst! Dit is de foto van de veilingsite:

En dit is de link, ze hebben veel leuke dingen!! Middelburgs Veilinghuis

gloriegloriehalleluja!

Al twee banen heb ik in elkaar gezet! De bovenste is gestreken ook!!

Zo, nu even diep ademhalen, en die onderste baan gaan strijken, YUK!

Soms...

als ik de internet-bestellingen van den Haan & Wagenmakers naar het postkantoor breng, kan ik geen weerstand bieden aan de Afstap. Even snel een blik werpen op de wolletjes! Laatst ben ik na werktijd terug gegaan om eens op mijn gemak te neuzen, en ben toen voor deze "gevallen":

Haken is een oude liefde! Ik herinner me een zelf-gehaakt truitje van Grannies uit de jaren 70, dat was toen heeeel hip!! Zelf ben ik van 1967, dus ik zat op de lagere school toen ik hem maakte. Tja, met een moeder die handwerk-lerares was, niet zo gek misschien! Nog altijd krijg ik een heerlijk tevreden gevoel van haken. Het volgende boek, vond ik hier in het dorp bij de plaatselijke handwerkwinkel:

Daar koos ik dit blokje uit:

Gezellig he? Zo nu en dan een blokje haken... ik heb er al 2!!! Het is alleen jammer dat er zo veel garen in haken gaat zitten. Ik ben benieuwd hoe ver dat mandje wol me gaat brengen? Dit blokje is vrij groot, zo'n 13 cm in het vierkant. Maar als ik zie hoe snel zo'n knotje wol gaat, hou ik mijn hart vast... Kon wel eens een duur dekentje worden...

Lekkere week...

Zo, daar zijn we weer! Deze week heerlijk in huis gerommeld. Beetje soppen, stofzuigen, was doen enzo... En tussendoor achter de naaimachine. Ik heb niet het geduld om heel lang achter die naaimachine te zitten, maar ik ben beetje bij beetje toch over de helft van de Flying Geese gekomen.

's Avonds trek ik lekker mijn mandjes op schoot en quilt ik een paar blokjes. "Vroeger" kon ik dat gerust tot een uurtje of één vol houden, maar de laatste tijd verlang ik rond elf uur al naar mijn bedje. Zal wel met die heerlijke nieuwe matrassen te maken hebben.... hmmm, lekker nog een sudokuutje maken en dan de oogjes toe!

Scooby vindt het mateloos interessant, dat ik dingen op de vloer leg om op de foto te zetten. Eerst die gekke strookjes en daarna nog die quilt. De onschuld straalt uit de oogjes, maar ondertussen zou ze er graag haar tanden inzetten!

En deze week vliegen de wilde ganzen voor...

Josephine's Blindman's Fancy!! Ik heb steeds dat oude goede doelen spotje in mijn hoofd... Maar, het is gelukt hoor, keurig rechte flying geese! En ik heb er al 6! af, nog maar 26 te gaan en dan nog 2 lange zij-borders. Die grote blokken gingen als een speer, maar dit gaat toch een stuk langzamer. Toch ben ik ondertussen stiekem al een beetje aan het piekeren hoe ik dit in godesnaam ga doorquilten. Nochtans neig  ik naar meanderen met de naaimachine, maar, niets zo veranderlijk als een Josephine! Voor nu ben ik gewoon superblij, dat het gelukt is met die geesejes. Vanavond eerst even naar een vriendin en daarna weer snel verder!

Faalangst

Dit zou ik zoooo graag willen leren! Dit boek heb ik al een poos, maar ik durf niet te beginnen. Pure angst dat ik er op bladzijde 1 al niets meer van snap. Erg he? Gek is dat toch, het lijkt een soort faalangst. Maar de enige tegenover wie ik zou kunnen falen, ben ik zelf, toch? Laatst heb ik nog een ander boek gekocht bij de Afstap. Een soort beginnersgids, in het engels. Ik kreeg er een lijst bij met vertalingen van de steken. Zachtjes aan ben ik nu een beetje aan het oefenen. Sterker nog, ik ben al op bladzijde 2! Dat schiet lekker op! Wat ook lekker opschiet, zijn de flying geese randjes voor mijn Blindman's Fancy, NOT! Ik heb bijna alle lapjes gesneden, maar heb sinds het debacle van het eerste randje, een paar logjes geleden, niet meer achter de naaimachine gezeten... Soms zou ik willen dat ik een ruggegraad had! Avond na avond plan ik verder te gaan met die randjes, maar puntje bij paaltje zit ik óf te internetten, óf ben ik mijn mandjesquilt aan het doorquilten. En die naaimachine staat naar me te grijnzen op de eettafel, omringd door bergen lapjes... Ik ga nu! opstaan en de naaimachine aanzetten!! JAWEL, dat ga ik NU doen!! Of zal ik misschien toch....

Hm, laat ik maar snel over iets anders beginnen. Kijk eens wat ik heb;

JAAA, zo'n mooie kaart van de stoffenlijn van Petra Prins! Ik ben er helemaal verliefd op!!! Vandaag was ik even naar de winkel (den Haan & W) om te kijken bij de Malle Mallendag. Gerda uit Zutphen gaf een demonstratie en Nel en Peet en Elsbeth waren er ook, gezellig! Ik heb weer veel inspiratie opgedaan. Maar dat brengt me helaas bij de volgende "Angstgegner"! EQ7!! Ik heb dat programma al weer een aantal maanden in huis. Sterker nog, ik heb er een Windows laptop voor aangeschaft, omdat dat programma niet draait op mijn Appeltje... Ik geneer me dood! Die laptop heeft Gijs gelukkig in gebruik, dat scheelt me wat schuldgevoel. Maar dat neemt niet weg dat het enige wat ik met EQ7 heb gedaan, het installeren op die laptop is geweest.... HELP, iemand?? Soms, als ik in een opstandige bui ben, maak ik mezelf wijs dat ik geen tijd heb voor tijd-consumerende projecten als EQ7 of kantbreien. Er zouden helemaal geen quilts meer afkomen. En dan zegt dat duiveltje in mijn hoofd; he joh, sukkel, zonder EQ7 en kantbreien krijg je ook geen quilts af.....

Thanksgiving

Tja, de amerikaanse blogjes gaan nu allemaal over Thanksgiving! Dus dacht ik, waar ben ik allemaal dankbaar voor? Nou, een hele riedel! Alleen al het feit dat ik 's morgens de verwarming kan aanzetten in mijn huis, koffie kan drinken, de hondjes kan knuffelen, bellen met vriendinnen... Een zoon hebben, die lekker op rit zit. Nochtans geen serieuze lichamelijke mankementen hebben. Het huishouden moeten doen en beseffen dat ik tenminste een huishouden héb, om te doen!! De bladeren harken, in MIJN tuin, twee kliko's vullen en wachten tot ze geleegd worden. Heerlijk lachen om de opmerkingen van mijn zoon, spelen met lapjes, veels te veel van die lapjes hebben... Stoplichten die op groen springen als ik kom aanrijden, wandelen in het bos en gezellig kletsen met wildvreemde mensen... In een prettige buurt wonen, met prettige mensen. Maar, een van de belangrijkste dingen; ondanks de scheiding, nog altijd kunnen zeggen dat mijn ex een vriend is, zooo prettig! En wat ik ook heel prettig vind, het kunnen genieten van de kleine geneugten, zoals die groene stoplichten. En huishoudelijke apparaten die het gewoon doen, Scooby die braaf in een bench slaapt sinds vorige week; dat ik die bench niet heb hoeven kopen maar kon lenen van Marian! En last but certainly not least, het hebben van de perfecte baan (den Haan & Wagenmakers), met collega's die ik vriendinnen noem, heerlijk!! Laat ik maar stoppen, voordat de waterlanders in mijn laptop lopen, ik begin warempel lirisch te worden, en ietwat geëmotioneerd... Ik ben gewoon DANKBAAR voor alles, en iedereen die op mijn pad kwam in het verleden of recenter!! Ook voor dit heerlijk duo;

Landrover-geweld

Gisteren hadden we de laatste off-road-dag van de Landrover Club. Ditmaal in Den Haag, op het gronddepot van de gemeente. Bovenstaande foto toont aan, dat ik een plas iets minder diep had ingeschat... Ik dook er met mijn neus vol in! Natuurlijk zat ik meteen muurvast, maar wonder boven wonder bleef de motor lopen!! Mijn rovertje loopt op LPG en benzine, dat maakt "haar" gevoeliger voor water. Door schade en schande wijs geworden (tijdens een rit in Brabant sloeg ze bij de minste regenplas al af), heb ik de bobine en ontsteking ingepakt met plastic en ducktape. Dat werkte dus boven verwachting goed! Wat is ze mooi he, met die modder erop? Nou hoeven mensen me niet continue te vragen "ga je er wel eens offroad mee"? Die vraag wordt namelijk altijd met een sarcastische ondertoon gesteld. Zo van, ach, een meisje met een Land Rover. Of; ja, zo'n auto uit 1973, daar kun je niet zoveel mee he? Nou, dit brikje heeft gisteren hellingen bedwongen, waar Discoveries het af lieten weten! Ik was weer bijzonder trots!
Eigenlijk was de grootste uitdaging, de mist op de snelweg. Ik reed voorop, aangezien ik de route in mijn tomtom had. Kon ik lekker de snelheid bepalen. Op de heenweg heb ik gemiddeld 90 kpu gereden, terug een stuk langzamer, 80 gemiddeld. Lichtjes van mijn voorgangers volgend... Het had wel wat, die mist. Ik voelde me een beetje alsof ik in een coconnetje zat, veilig en zacht. Volgend plaatje toont aan hoe mistig het in Den Haag was;

Ik heb de schade, die Scooby aan de bank had toegebracht, ondertussen hersteld. Eerst heb ik het gat opgevuld met quiltbatting en daarna een bijpassend lapje erop genaaid;

Nog wat impressie-plaatjes uit Den Haag;

van die dingen...

Gisteren heb ik gewerkt. Aangezien ik op de radio hoorde van lange files naar Amsterdam, besloot ik de trein te nemen. Verstandig he? Want het bespaart ook een hoop geld qua parkeren! Dacht ik...

Een boete van 70 Euro, daar kan ik bijna 3 keer voor in de parkeergarage staan in Amsterdam!! Ooo, wat was ik link!! Ben je in de stad nog aan het beknibbelen op een ijsje van "van der Linde", vind je op Bussum Zuid, zo'n geel vodje onder je ruitenwisser. Ik heb het verkeersbord op internet gecheckt, want ik was vastberaden niet te betalen. Helaas, ze hebben gelijk... domdomdom van mij! Maar ik ben nog steeds link hoor!! Misschien kan ik ipv betalen, een dagje in een cel zitten? Lijkt me heerlijk, handwerkje mee...
Vanochtend, toen ik uit bed kwam, zei Gijs dat ik niet blij ging zijn met Scooby. Ik dacht "o nee, mijn mandjes-quilt", maar die was gelukkig nog heel. Iets wat ik niet kan zeggen van de bank:

Die bevallige voetjes zijn overigens van Molly! Nou zat ik aan een nieuwe bank te denken, deze was al wat sleets, maar het was niet de bedoeling hem nog dit jaar te vervangen! Dus ga ik er maar een lapje op zetten. Voor Scooby is het gedaan met de vrijheid, ik ben al een bench aan het regelen bij een vriendin! Dat zal haar leren!!
Vandaag ga ik - afgezien van stofzuigen, de bank oplappen en de was doen - een blokje maken voor de Malle Mallendagen bij den Haan & Wagenmakers. Ik heb deze gekozen;

Grandma's Star!

Flying Geese en andere zorgen

De blokken van mijn "Blindman's Fancy" zitten in elkaar. Nu ben ik dus toe aan de sashings van Flying Geese. Niet lachen, maar dit is voor het eerst in mijn leven, dat ik Flying Geese maak. Zoals jullie op de foto zien, is het mij gelukt om een zeer subtiele kromming in dit rijtje aan te brengen! Alleen de 4 aan de linker kant zijn recht! Gedverjesses, ik moet 32! van deze dingen maken!!! Uit pure frustratie ben ik maar eens gaan soppen in de keuken... Mensen die mij kennen, weten dat ik dan wel heeeel gefrustreerd moet zijn. Ik sta namelijk niet bepaald bekend als Mientje Proper. Ik heb andere hobbies dan afstoffen en ramenlappen. Zo heb ik mijn ramenlappende nieuwe buurvrouw deze week vriendelijk, doch dringend verzocht haar arbeid te staken! Er mag wel een oprit tussen onze huizen zitten, toch ben ik bang dat mijn ramen heel sneu gaan afsteken tegen die van haar!! Bij deze zou ik dan ook graag wat applaus ontvangen voor het feit dat ik deze week mijn dakgoot heb geleegd, de straat heb geveegd, én 2 groene kliko's heb gevuld met gemeente-bomen-blad! Een klusje waarbij ik, tijdens het meermalen besteigen van de ladder, heel dicht met mijn ogen langs mijn ramen kom. Toch heb ik de aandrang kunnen weerstaan. Eerst maar eens even genieten van die schone dakgoot. Zonde toch, om die glorie ten onder te laten gaan vanwege gelapte ramen! Dát, én het feit, dat ik de binnenkant dan ook moet doen... en ik heb heel veel ramen rondom!! Maar goed, soppen... Terwijl ik dan mijn fornuis een grote beurt geef, dwalen mijn gedachten af naar Rob Geus, van de Smaakpolitie. Daar heb ik ook altijd last van, als ik die "rubbertjes" van de koelkast schoonmaak. Volgens Rob is dat heeeel belangrijk! Ik heb die van mij zo trouw gepoetst, dat ze gescheurd zijn! Ach, who cares! Wat ik belangrijker vind, is de vraag, heeft Rob een partner? Oooh wat zou ik daar mee te doen hebben... Dat zo'n Rob 's avonds nog lekker door gaat met zijn werk; Heerlijk gekookt hoor schat, maar wanneer heb jij die afzuigkap voor het laatst schoongemaakt? En wat zie ik hier? Een dode vlieg op de vensterbank?? En loop eens even mee naar de koelkast, prachtig schone rubbertjes hoor, maar je hebt weer niet gestickerd he?
Ach, misschien woont Rob wel alleen, en komt mama elke week soppen, kan natuurlijk ook! Ik had ooit een vriendje die zijn vinger over een kastrand haalde om mij te laten zien dat er stof op lag.... zooo fout! Die mafkees had potjandrie kortere werkdagen dan ik, maar het huishouden was "vrouwenwerk" vond hij! Dat samenwonen was dus van korte duur!!
Scooby kan tegenwoordig traplopen, helaas. En zo kan het dus gebeuren dat ik haar tegenkom in de zitzak van Gijs, in zijn kamer;

Kijk nou toch, wat een heerlijk plekkie, geef haar eens ongelijk! Ze heeft al ruim een week niets gesloopt, maar ik hou haar dan ook goed in het snotje! Boven houden we alle deuren gesloten, dus daar is niets voor haar te beleven. Ook lukt het me nog steeds om haar beneden te laten slapen, terwijl mijn slaapkamer 's nachts open is. In het bos ben ik druk aan het "trainen" met haar. Ze moet komen als ik haar roep, iets wat langzaam beter gaat. Saad heeft me een stuk op weg geholpen met wat truukjes en ik kijk met hernieuwde belangstelling naar de Dogwhisperer, Cesar Millan. Voorheen lachte ik om al die honden problemen met mijn welopgevoede Molly. Nu weet ik dat ik gewoonweg mazzel heb gehad met haar! Maar het is heerlijk om te zien, hoe Scooby reageert. Ze loopt ondertussen subliem aan de riem. Echter, dat stukje bramenbos ga ik voorlopig nog even vermijden!!

van die dagen...

Dus, gisteren de hondjes uitgelaten en daarna naar den Haan & Wagenmakers om een paar uurtjes bij te springen. Reeds in de auto bekroop me een gevoel van "iets klopt er niet"...

Gedverjesses, ik had mijn boslaarzen nog aan. Compleet met krassen van mijn bramenavontuur, verf van het opknappen van Saad's huis en viezigheid van diverse Landrover-uitjes! Deze dingen zijn 10 jaar oud en dat is ze aan te zien. Maar goed, ik geloof dat het niemand opviel...
Petra en Nel zijn terug uit Houston en brachten voor iedereen een tas en een verrassing mee, kijk nou hoe lief:

Zo'n schattig antiek blokje!! En helemaal mijn stofjes!!! Dat deed me mijn laarzen wel vergeten...

Affijn, na het werk snel boodschappen doen. Broodjes gehaald, vrijdag brooddag. Hmmm dacht ik, ik moest iets hebben van Albert Heijn, maar wat?? Ach, het zal wel chips zijn of zo, niet belangrijk, lekker naar huis... Gijs ging nog even zijn snorfiets ophalen bij de snorfietsen winkel, en kwam redelijk verhit thuis; MA, je hebt toch wel aan Sint Maarten gedacht he? OEPS! En de eerste groep kinderen was al in zicht... snelsnelsnel, gordijnen dicht en lichten uit, ik geneerde me dood! Gijs en ik zaten met alleen het licht van de tv een broodje te eten.... IK was juffrouw kikkerbil, die niets geven wil! IK was juffrouw paardenkop, die vreet alles zelf op!! Dat zong ik zelf als kind voor deuren die gesloten gebleven... Nou moeten jullie weten, dat Gijs en ik, tijdens ons bezoekje laatst aan Luxemburg, 13! dozen Milky Way crispy rolls hebben gekocht. Die hebben ze hier niet meer, en ze zijn zooo lekker!! De voorraad slinkt snel, iedereen graait mee, maar het toppunt was Halloween. Daar had ik ook niet op gerekend, dat er hier kinderen langs zouden komen. Dus daar ging een fiks deel van de crispy rolls. Affijn dus, Sint Maarten... De groep kinderen bleef even voor de deur dralen, maar besloot niet aan te bellen... Pfoeh! Een kwartiertje later, toen ik dacht dat de kust veilig was, ging ik even naar mijn auto om iets te pakken, en hoorde ik in de verte mijn naam. Ik was nog niet binnen of daar ging de bel! Gedverjesses, gesnapt!! Gijs keek me aan en zei slechts "geen crispy rolls"! En dus deed ik open met in mijn hand een lullig zakje drop... Ik hoorde diverse kinderen murmelen "die lust ik niet". Ik werd ondertussen overspoeld met schuldgevoel. Sint Maarten was voor mij als kind heilig, ik heb vanwege mijn kleine gestalte tot mijn 12e kunnen meedoen! O wat kon ik balen van een koekje tussen mijn snoep, of een mandarijntje! Ik liet dus mijn dropje in iedere zak glijden en kreeg flashbacks van vieze kleverige dropjes met koekkruimels en andere vunzigheid op de bodem van de zak, YUK! Bij deze: VOLGEND JAAR HEB IK WEER DEGELIJK VERPAKT SNOEP, heus waar!
Kijk, dit ben ik zelf, met mijn lange slungel van een broer;

Mandjes en knopen

Hoe lang geleden is het, dat ik met de hand heb gequilt? Dat kan toch niet zo lang zijn? Maar het voelt zo vreemd, ik moet er weer helemaal inkomen! Gisteren heb ik nieuwe blauwe stiften gekocht, en 's avonds heb ik lekker op de bank gezeten. Het begint te komen, slechts één keer in mijn vinger geprikt... maar wat kan het schelen. Ik heb nog steeds doorns in mijn vingers van mijn bramenbos avontuur. Ik heb nog een vraagje; op mijn vorige blog heb ik destijds een foto geplaatst van een knoop.

Ik heb 6 van deze zilveren knopen. De tekst luidt "blyheidt vryheidt". Ik kocht deze knopen in Engeland. Ik kan op google slechts één referentie vinden; iemand die met behulp van zijn metaaldetector zo'n knoop uit de klei heeft gepulkt. Maar ik zou er zo graag meer van weten. Is er iemand die iets van deze knopen weet?
I have 6 of these silver buttons. I bought these buttons in England. The text on them reads "blyheidt vryheidt" which translates to "happiness freedom". I can't find any information on Google. Just one mention of a guy who dug up one in Holland with his metaldetector. I would love to know more about these buttons, is there anybody out there who can tell me more about them?

Esther had nog een kastje van haar vader waar ze geen plek voor heeft. Het is wat schimmelig omdat het een poos in een berging heeft gestaan...

Het is een archiefkastje, kijk nou toch hoe leuk:

Even afstoffen, olie erop, en dan eens zien of ik er een plekje voor heb!

ps, ik heb hem in bruikleen!

wanhoop op de m2

Gisteren dacht ik in de middag, kom, we gaan nog even wandelen... Eerst lekker over het veld van de Wolfskamer en dan nog een stukje bos... In dat stukje bos, is een deel gereserveerd voor het wild, althans, dat denk ik. Manshoge bramenstruiken woekeren er over omgevallen bomen. Scooby dook er in... en kwam er niet meer uit! Na 15 minuten wachten en roepen ben ik naar een opening in de bramen gaan zoeken, misschien was ze in de problemen? Ik baande me een weg door de stekels en verdomd, daar liep ze! Snel aan de riem en op zoek naar een uitgang... Met een zeer onwillige Scooby aan de riem worstelde ik me als een kip zonder kop door de negorij. Nou hebben we het hier over een stukje bos ten grootte van een voetbalveld, niet zo heel groot dus. Maar ik kan op een postzegel verdwalen! Ik zweette als een otter, was Molly ondertussen kwijt, stiksjachrijnig en het begon te schemeren... Waar was toch in godsnaam het pad? Ik raakte in paniek!! Het is toch niet te geloven dat je in zo'n klein stukkie bos compleet de weg kwijt kunt raken... En áls ik dan wist waar een pad was, was het onmogelijk om door de bramen te komen. Ruim een uur ben ik bezig geweest, toen stond ik eindelijk weer op een pad. En ooooo wat was ik nijdig!! Ik zat onder de dorens, een klein wandelingetje kwam neer op 2 uur!! En het was ondertussen zo goed als donker. De gedachten die tijdens dit avontuur door mijn hoofd flitsten waren nog het meest genant... ik dacht aan dat programma op Nat. Geographic, "I shouldn't be alive". Ik zag mezelf met een machete de bramen te lijf gaan. Ik zag een sproei-vliegtuigje op mijn commando een lading Agent Orange over die bramen storten... En als ik nou nog heeeeel veel wild gezien zou hebben, slechts één konijntje en één ree! Ik vraag me af of die ree daar ook al een aantal dagen aan het dolen was, zo'n beestje kan toch ook hopeloos verstrikt raken? En wat had Scooby daar nou te zoeken? Ik denk dat ze de geur van rottend vlees rook, het stond er namelijk vol met van die vieze stinkzwammen...

Zutphen!

Soms heb ik het gewoon even nodig om naar Zutphen te gaan... En als ik dan hoor dat Annelies in Zutphen les geeft, heb ik helemaal een reden. Dus toog ik gisteren in de middag naar Petra Prins. Lekker parkeren in de Polsbroek, even mijn oma gedag zeggen;

Dit behoeft voor nieuwe lezers misschien wat uitleg.. Nee, oma woont niet in dat huisje daar. Oma werd geboren in de Polsbroek in 1905. Ze overleed in 2005, bijna 100 jaar oud, in Amsterdam. "Bijna antiek", noemde Gijs dat destijds! Omdat ze zo'n heerlijk mens was, en zelf ook wel van een lolletje hield, hebben we haar uitgestrooid in Zutphen. Het klinkt misschien cru, maar we hebben er een leuk dagje uit van gemaakt! Neef, moeders, broer, zus en ik kozen ieder een favoriet plekje in Zutphen voor ons boterhamzakje as. Zo ligt een deel van oma nu op het Bornhof, een deel bij die mooie poort, een deel op de "Peerdenwal" en twee delen hier, in die greppel. Dicht bij deze plek stond haar geboortehuis en hun enorme perenboom. Liever had ik de exacte plek genomen, maar daar staan nu winkels... En hoe lollig wij dat ook vonden, er zijn natuurlijk altijd mensen die een laag as in hun winkel niet kunnen waarderen... zeikerds! Wij vonden het een passend einde voor onze oma, met wie we veel plezier hebben beleefd, tot het eind aan toe!!
Maar goed, Petra Prins. Altijd weer gezellig, en Annelies was stomverbaasd dat ik daar was. Ik heb weer heerlijk bijgeneust!

Dit was de buit; lapjes voor mijn Blindman's Fancy en lapjes voor de heb! Op de terugweg naar ons dorp hebben Annelies en ik weer heerlijk bijgekletst. Annelies vraagt zich trouwens af, of er ooit een dag komt, dat zij met meer lapjes de winkel uitloopt dan ik... eueueh, ben bang dat zij zich beter weet te beheersen! Maandag hebben gezellig een bee bij Elsbeth, met de dames uit Zutphen!!