pierdepieker!

Dit is de gezamenlijke oprit van mij en mijn buren. Vroeger stond er een heel lang hek van voor naar achter. Dat hebben we destijds verwijderd omdat het verrot was. Nu heb ik nieuwe buren, en zij willen graag een deel van de oprit bij hun tuin trekken. Dat had ik, zou ik in hun schoenen staan, ook gedaan! Dus heb ik zojuist weer eens met de buurman tijdens de koffie zitten bomen. Er komt een hekwerk met klimop, 1.80 meter hoog. Alles wordt keurig door het Kadaster opgemeten. Bij hun komt er, ter hoogte van dat glazen scherm, een grote houten poort. En nu zit ik dus te piekeren... Wat doe ik met die, eigenlijk veels te lange, oprit? De garage gebruik ik niet voor de auto. Ik zou aan het eind een carport kunnen zetten? Ik zou ook de muur naar de tuin kunnen laten slopen, en mijn tuin uitbreiden? Het probleem is, ik kan zo slecht "visualiseren", of zeg maar, door de bestaande kaders heen denken! Maar ach, voorlopig doe ik niets, afgezien van dat hekwerk met klimop. Eerst maar eens sparen! Gelukkig komt er verlichting op het hek, dat is een hele verbetering. Lijkt me ook gezellig, die lichtjes die mijn huiskamer inschijnen!! En eigenlijk zit ik ook niet te piekeren hoor, ik zit me eerder te verkneukelen!! OOo, al die nieuwe mogelijkheden!! De garage verbouwen tot knus tuinhuis, met overdekte veranda of zo... Tjongejonge, er zal lang en hard gespaard moeten worden! Weet er nog iemand een krantenwijk?

Gisteren heb ik lapjes gesneden voor mijn Blindman's Fancy blokken.

Dit zijn alleen nog maar de middenstukken, er moet nog heel veel gesneden worden!
Om ook iets bij de tv te kunnen doen, heb ik een oudje uit de kast gehaald, om weer eens een stuk te quilten;

 Mijn mandjesquilt. Aaaah, wat een herinneringen.. Begonnen in 2008. Ik heb tijdens menige reis mandjes genaaid. Dit was een woelige periode in mijn leven, vandaar dat de quilt in de kast is beland. Te veel pijnlijke herinneringen eigenlijk. Eens kijken of ik ze nu aankan!

Dit is een foto van mijn schatje, met zijn schatje;

En tot slot iets raars. Mijn hele leven heb ik stijl haar gehad, of, zoals mijn opa het noemde, melkboerenhondenhaar. Nu ben ik 44 en krijg ik plotseling een slag in mijn haar, met hier en daar een heuse krul! Ik snap er helemaal niets van;

Blindman's Fancy

Jawel, hoor blok 1 is een feit! Dat is overigens geen poppenschoentje wat daar ligt, dat is mijn pantoffel maatje 36. Even om aan te geven hoe groot dit blok is! Tijdens het maken sloeg de twijfel toe, zooo grof. Maar nu hij in elkaar zit ben ik tevreden. De kleuren hadden iets meer mogen clashen, maar ach, er komt nog een flying geese rand omheen. 16 Van deze blokken zou voldoende moeten zijn voor een quilt! Ja, en dan nog heeeel veel flying geese natuurlijk!
Mijn verkoudheid is alweer voorbij. Wat nog rest zijn de onsmakelijke geluiden zoals keelschrapen enzo... Het is me gisteren dan ook niet gelukt het huishouden achterwege te laten. Gek is dat, beloof je jezelf dat je niet hoeft te stofzuigen, ga je je ergeren aan de hondenharen op de vloer... en de afwas op het aanrecht! Dat heb ik anders nooit, echt niet!! Maar ach, het leed is geleden, we gaan weer vrolijk verder. Slechts één dag verkouden, dat moet toch te maken hebben met mijn dijk van een weerstand? Willen jullie een tip?? Het moet mijn mayonnaise-verslaving zijn, en dan de zaanse variant!! Fruit fungeert voor mij als een bosje bloemen in de keuken, leuk om naar te kijken!! Zo vrolijk ook, al die kleurtjes!! En als je het lang genoeg laat liggen, veranderen die kleurtjes ook nog!!!

Wat mij nou is gebeurd....

word ik zomaar verkouden! Dat overkomt mij soms jaaaaren niet!! En raad eens? Ik ga dit lijden, dragen als een echte vent, ha! Geen huishouden, beetje zielig kijken, niet bewegen zonder kreuntje... jullie kennen het wel, toch? Vanochtend vroeg heb ik koffie gedronken met Gijs (zoon, 17 jaar) en daarna weer heerlijk in de Tempur gedoken. Nu zit ik hier klaarwakker en vastbesloten; als ik straks Molly heb uitgelaten, begin ik aan een nieuw project! Ik krijg hier zomaar een kans in de schoot geworpen, om afgelopen zondag over te doen!! Ja, ik ga deze verkoudheid tot het bot uitbuiten. Ik ben écht niet in staat om de stofzuiger te hanteren of de vaatwasser uit te ruimen... gelukkig kan ik me nog net naar de naaimachine slepen....! Het moet iets worden uit dit boek:

Eigenlijk wil ik alle quilts in dit boek wel maken, ik zal dus een keuze moeten maken. Brrrrrrr

jaloers...

Ik ken iemand, laat ik haar voor het gemak even Elsbeth W noemen, die, in mijn ogen; weloverwogen stofaankopen doet, een plan meteen tot uitvoering brengt, en een geweldige fantasie bezit. Zij zal dit nu allemaal gaan ontkennen in een reaktie hieronder, maar ik heb het toch maar lekker gezegd! Ik kan daar soms best jaloers op zijn. Bij mij kan een idee gerust 2 maanden rondhangen in mijn hoofd, voordat ik daadwerkelijk mijn rolmes in de stof durf te zetten. Gisteren had ik alle tijd van de wereld om eens een koe bij de horens te vatten! Ik was al vroeg op, wat mij niet vaak overkomt, maar sinds ik eindelijk nieuwe matrassen heb aangeschaft, steeds vaker! En echt uitgeslapen he? Heerlijk! Maar laat ik niet afdwalen. Ik zat al vroeg aan de koffie, vastbesloten om aan het eind van de dag eens flink opgeschoten te zijn. Om één uur zat ik er nog, met het zoveelste kopje koffie, besluiteloos. Rond drie uur stond ik op, vastberaden en zette de Featherweight klaar. De eerste twee lapjes zette ik aan elkaar, en ik legde de volgende lapjes onder het voetje. De Featherweight zei "klungk". Ik heb er nog niet veel op genaaid, maar "klungk" was nieuw voor mij. Muurvast zat het ding! Schroevendraaiers er bij gepakt, en alles wat er uit zag als een schroef opengedraaid. Bijna twee uur heb ik zitten sleutelen, en jawel, ik heb het probleem gevonden. Het spoelhuis loopt vast tegen het voetplaatje! Ooit had ik drie van deze machientjes, maar twee heb ik er verkocht. Een daarvan aan dezelfde Elsbeth W, die er ondertussen lustig op losnaait, ik wil dat ook!! Dus terwijl een vervelend stemmetje in mijn hoofd zei; "pak toch de Bernina" en een nog vervelender stemmetje antwoordde; "nee, want dan moet ik het 1/4 inch voetje zoeken", heb ik de rest van mijn middag verprutst aan gesleutel. Overigens zonder resultaat, de Featherweight zegt nog altijd "klungk".  Ergo, het resultaat van een vrije zondag: twee aan elkaar genaaide driehoekjes! Waar gaat het toch fout? Waarom ben ik toch zo besluiteloos?? Waarom bijvoorbeeld, heb ik nog steeds niets met EQ7 gedaan??? Ik heb daar notabene een Windows laptop voor aangeschaft! Ik weet het denk ik wel, het is een soort faalangst. Want stel, ik begrijp helemaal niets van EQ7, dan heb ik toch veel geld weggegooid. En stel, ik begin lustig stofjes te snijden en kom er dan achter dat ik een verkeerde stofkeuze heb gedaan? Oeioeioei!! Treurig he? Affijn, dit zijn de gedachten die mij deze ochtend bezig houden. Straks ga ik naar Elsbeth, kijken of ik het truckje van haar kan afkijken....

Zonder weblog...

... vond ik het maar een saaie bedoening! En terwijl ik bezig was met Joseph's coat of many colors;

broedde ik op een plannetje. Als ik zo bezig ben met echte Feedsacks, zoals in Joseph's jasje,  raak ik weer helemaal lyrisch over die stofjes. Ik heb er in de loop der jaren behoorlijk wat verzameld, meer dan ik ooit kan opmaken. Als ik die nou eens kon delen? En zo ontstond mijn idee om een winkeltje te openen. De oplettende lezer heeft misschien al dat web-adres zien staan in mijn "header". Welnu, dat is dus mijn winkeltje! (klikklik). Nou heb ik niet alleen maar Feedsacks, jemig nee zeg! Ik verzamel me een slag in de rondte!! En het is de hoogste tijd om daar eens in op te ruimen. Deed ik dat in het verleden op Ebay, nu dus niet meer.  Zo'n webwinkeltje kun je tenminste een beetje "eigen" maken. Het is echter wel veel werk, dus nog lang niet alles staat er in. Ik zal geregeld dingen bijplaatsen, als ik een middag tijd heb. Ik heb ondertussen al wat Feedsacks, en zelfs een Singer Featherweight verkocht!! Zo spannend!!! En het maken van dat winkeltje heeft me weer zoveel geleerd op technisch gebied, toch ook mooi meegenomen!

inhalen

Wat was er veel te vertellen de laatste tijd, maar helaas geen weblog.... Dus staan er allemaal foto's in mijn Appeltje van, naar mijn gevoel, heeeel lang geleden! Het werd zelfs zo erg dat ik, bij gebrek aan weblog, uiteindelijk ook mijn fototoestel ging vergeten. Zo zat ik afgelopen weekend met Elsbeth in St. Marie Aux Mines, zonder camera!!! Getverdeget!!!!! We hebben het overigens heerlijk gehad daar. Zaterdag middag vertrokken we vanaf den Haan & Wagenmakers, en reden naar Metz, waar Elsbeth een hotelletje geregeld had. Zondag ochtend reden we door naar St Marie. We hadden maar één dag, maar dat is genoeg voor mij om een fikse financiële aderlating op te lopen... Dus godzijdank was het slechts één dag!! Voor mij was het hoogtepunt de tentoonstelling van de quilts van Willyne Hammerstein.

En dan nu de foto's uit het grijze verleden:

De nieuwe kleur van mijn keldervloer... Hier lag nog zeil van de vorige bewoonster  en toen ik dat verwijderde, bleek de vloer beschimmeld te zijn, YEK! Nu is hij mooi zwembadblauw. Mijn ex-echtgenoot vroeg mij geheel terecht of ik er ook badeendjes op ging tekenen....

Dementia Light! Dit zijn niet mijn voetjes, maar de voeten van een vriendin, met wie ik een boswandeling had gemaakt, zooooo genant Marian!

De kaart van de stoffenlijn van Petra Prins, bij Windham. De naam heeft niets met mij van doen, maar ik mag mezelf graag wijsmaken dat het anders zit!!! Vooral omdat haar vriendin Mary Koval een nieuwe lijn heeft met de naam Alexandra, mijn tweede naam!!! Ja jemig, dat kan toch geen toeval zijn? Ik droom lekker verder....



En dan presenteer ik nu, met gepaste trots, een affo!!! Van de stofjes die ik in de vakantie in Frankrijk kocht, heb ik een rag-quilt voor Molly gemaakt!

Beetje een rare belichting, de kleuren zijn in het echt veel warmer. Het zal Molly worst wezen, als ik haar verder maar met rust laat! En zei er daar iemand worst??

Een nieuw weblog...

Afgelopen vrijdag kon ik zomaar op mijn oude weblog! Jawel, web-log.nl, en gedverderrie, wat zag het er lelijk uit. Ik heb geprobeerd het uiterlijk aan te passen, maar dat was behoorlijk ingewikkeld. Vanochtend las ik dat Annelies is overgestapt naar Blogspot, dus heb ik ook de stoute schoenen aangetrokken... En wat een verademing!! Zo eenvoudig om je eigen weblog te bouwen, heerlijk! Ik weet niet wat ik met mijn oude weblog doe, als het weer online komt, maar voorlopig blijf ik lekker hier!!