van die dagen...

Dus, gisteren de hondjes uitgelaten en daarna naar den Haan & Wagenmakers om een paar uurtjes bij te springen. Reeds in de auto bekroop me een gevoel van "iets klopt er niet"...

Gedverjesses, ik had mijn boslaarzen nog aan. Compleet met krassen van mijn bramenavontuur, verf van het opknappen van Saad's huis en viezigheid van diverse Landrover-uitjes! Deze dingen zijn 10 jaar oud en dat is ze aan te zien. Maar goed, ik geloof dat het niemand opviel...
Petra en Nel zijn terug uit Houston en brachten voor iedereen een tas en een verrassing mee, kijk nou hoe lief:

Zo'n schattig antiek blokje!! En helemaal mijn stofjes!!! Dat deed me mijn laarzen wel vergeten...

Affijn, na het werk snel boodschappen doen. Broodjes gehaald, vrijdag brooddag. Hmmm dacht ik, ik moest iets hebben van Albert Heijn, maar wat?? Ach, het zal wel chips zijn of zo, niet belangrijk, lekker naar huis... Gijs ging nog even zijn snorfiets ophalen bij de snorfietsen winkel, en kwam redelijk verhit thuis; MA, je hebt toch wel aan Sint Maarten gedacht he? OEPS! En de eerste groep kinderen was al in zicht... snelsnelsnel, gordijnen dicht en lichten uit, ik geneerde me dood! Gijs en ik zaten met alleen het licht van de tv een broodje te eten.... IK was juffrouw kikkerbil, die niets geven wil! IK was juffrouw paardenkop, die vreet alles zelf op!! Dat zong ik zelf als kind voor deuren die gesloten gebleven... Nou moeten jullie weten, dat Gijs en ik, tijdens ons bezoekje laatst aan Luxemburg, 13! dozen Milky Way crispy rolls hebben gekocht. Die hebben ze hier niet meer, en ze zijn zooo lekker!! De voorraad slinkt snel, iedereen graait mee, maar het toppunt was Halloween. Daar had ik ook niet op gerekend, dat er hier kinderen langs zouden komen. Dus daar ging een fiks deel van de crispy rolls. Affijn dus, Sint Maarten... De groep kinderen bleef even voor de deur dralen, maar besloot niet aan te bellen... Pfoeh! Een kwartiertje later, toen ik dacht dat de kust veilig was, ging ik even naar mijn auto om iets te pakken, en hoorde ik in de verte mijn naam. Ik was nog niet binnen of daar ging de bel! Gedverjesses, gesnapt!! Gijs keek me aan en zei slechts "geen crispy rolls"! En dus deed ik open met in mijn hand een lullig zakje drop... Ik hoorde diverse kinderen murmelen "die lust ik niet". Ik werd ondertussen overspoeld met schuldgevoel. Sint Maarten was voor mij als kind heilig, ik heb vanwege mijn kleine gestalte tot mijn 12e kunnen meedoen! O wat kon ik balen van een koekje tussen mijn snoep, of een mandarijntje! Ik liet dus mijn dropje in iedere zak glijden en kreeg flashbacks van vieze kleverige dropjes met koekkruimels en andere vunzigheid op de bodem van de zak, YUK! Bij deze: VOLGEND JAAR HEB IK WEER DEGELIJK VERPAKT SNOEP, heus waar!
Kijk, dit ben ik zelf, met mijn lange slungel van een broer;